12 mei 2019 | Poëzieklinkplek herbeluisterd

Pieter Bas Kempe leest ‘Zachtje in mistig schemer’ van Bert Bevers

Zachtjes in mistige schemer
​
Het was zomer, misschien lente. Goed
kan ik me het me niet herinneren. Het
was zomer of lente, ik weet het gewoon
niet meer. Wachters liepen zachtjes in
 
mistige schemer, dat wel. Overdachten
de rare melodieën die vreemden hadden
geneuried bij het dragen van zilver, en
beurzen vol zand. Achter elke stam stak
 
wel een schimmenspel. Niet van harte
tastten ze in kaalte rond. Traag geurde
de nacht, terwijl schijnbaar niets gebeurde.
Niets? Wie wist wat er zat in de kistjes
 
waarvan de sleutel op de bodem van de beek